Οι άνθρωποι που διατηρούν την μασητική τους ικανότητα είναι λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν άνοια, σε σύγκριση με εκείνους που δεν μπορούν να μασάνε πλέον καλά , υποστηρίζουν οι ερευνητές από το Τμήμα Οδοντιατρικής και του Κέντρου Ερευνών για τη Γήρανση του Ινστιτούτου Καρολίνσκα και του Πανεπιστημίου του Karlstad .
Οι συγγραφείς ανέφεραν τα ευρήματά τους στο τεύχος Οκτωβρίου του περιοδικού της Αμερικανικής Γηριατρικής Εταιρείας.
Όσο γερνάμε τόσο μεγαλύτερες γίνονται οι πιθανότητες να χάσουμε τις γνωστικές μας λειτουργίες όπως η λήψη αποφάσεων η ικανότητά μας να επιλύουμε προβλήματα, να παίρνουμε αποφάσεις ακόμα και να θυμόμαστε.
Σύμφωνα με προηγούμενες μελέτες, διάφοροι παράγοντες μπορούν να συμβάλουν στην κίνδυνο εμφάνισης της άνοιας . Κάποιες μελέτες έχουν επισημάνει ότι υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ της απώλειας δοντιών και της απώλειας της γνωστικής λειτουργίας δηλαδή άνθρωποι με εκτεταμένες απώλειες δοντιών πιθανόν να εμφανίσουν άνοια συχνότερα ή συντομότερα από αυτούς που διατηρούν στο ακέραιο τη μασητική τους ικανότητα.
Μερικές μελέτες έχουν δείξει ότι όσο περισσότερο μασάμε σε οποιαδήποτε ηλικία, τόσο πιο έξυπνοι γινόμαστε. Ερευνητές από το Bayor College of Medicine βρήκαν ότι στο πανεπιστήμιο οι φοιτητές που μασούσαν τσίχλες τακτικά είχαν καλύτερα αποτελέσματα στα εφαρμοσμένα μαθηματικά απ’ ότι οι ομόλογοί τους που δεν το έκαναν.
Γιατί μπορεί η απώλειες των δοντιών αυξάνουν τον κίνδυνο της άνοιας;
Η δράση της μάσησης καθιστά περισσότερη τη ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο. Οι άνθρωποι με λίγα ή καθόλου δόντια θα μασήσουν λιγότερο. Αποτέλεσμα είναι λιγότερη ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο. Η υπόθεση είναι ότι αν υπάρχει μικρότερη ροή αίματος προς τον εγκέφαλο, ο κίνδυνος εκδήλωσης άνοιας αυξάνεται.
Μέχρι στιγμής, κανείς δεν έχει πραγματοποιήσει μια μελέτη, η οποία να εστιάζει ειδικά στη σημασία της μασητικής ικανότητας σε εθνική κλίμακα σε ηλικιωμένα άτομα.
Μια ομάδα Σουηδών ερευνητών έχουν κάνει ακριβώς αυτό. Ξεκίνησαν μία έρευνα για να διαπιστωθεί αν η απώλεια των δοντιών και η μασητική ικανότητα θα μπορούσε να επηρεάσει τη γνωστική λειτουργία. Συγκεντρώθηκαν και εξετάστηκαν τα δεδομένα σε ένα εθνικά αντιπροσωπευτικό δείγμα από 557 ηλικιωμένα άτομα (ηλικίας 77 ετών και άνω).
Ανακάλυψαν ότι οι άνθρωποι που είχαν ένα πρόβλημα στη μάσηση σκληρών τροφίμων, όπως τα μήλα, είχαν σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο εκδήλωσης άνοιας. Η συσχέτιση μεταξύ μασητικής ικανότητας και της ανάπτυξης γνωστικών διαταραχών παρέμεινε ακόμα και μετά των υπολογισμό άλλων παραγόντων όπως σύγχυση, η εκπαίδευση, η ψυχική υγεία, το φύλο και η ηλικία.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα:
“Είτε οι ηλικιωμένοι μασάνε με τα φυσικά τους δόντια είτε με προσθετικές οδοντοστοιχίες αυτό δεν μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην γνωστική εξασθένηση εφ ‘όσον δεν έχουν δυσκολία μάσησης.”
Τι είναι η άνοια;
Η άνοια είναι η επιδείνωση της ικανότητας του ατόμου να επεξεργάζεται σκέψεις (γνωστική λειτουργία, την ευφυΐα). Τα σημάδια και τα συμπτώματα της άνοιας επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου. Η επιδείνωση της γνωστικής λειτουργίας σε ένα άτομο με άνοια είναι περισσότερο από ό, τι θα μπορούσε να αναμένεται από την κανονική γήρανση.
Άνοια προκαλείται και από βλάβη, όπως μπορεί να συμβεί μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο , ή ασθένεια, όπως η νόσος Alzheimer.
Η άνοια είναι ένα μη-συγκεκριμένο σύνδρομο κατά το οποίο ορισμένες περιοχές της λειτουργίας του εγκεφάλου μπορούν να επηρεαστούν, όπως η προσοχή, η επίλυση προβλημάτων, η γλώσσα, ή η μνήμη. Η άνοια δεν είναι ασθένεια, ενώ η νόσος Αλτσχάιμερ είναι.
Κατά τη διάρκεια των αρχικών σταδίων της άνοιας, επηρεάζονται οι ανώτερες νοητικές λειτουργίες. Κατά τη διάρκεια των πιο προχωρημένων σταδίων γίνεται πιο δύσκολο να θυμηθούμε, όπως ποια ημέρα της εβδομάδας είναι, πώς να φτάσουμε στα καταστήματα και πως να γυρίσουμε πίσω, ή να αναγνωρίσουμε ποιος άνθρωπος είναι.
Η άνοια είναι πολύ πιο συχνή στους ηλικιωμένους, αλλά μπορεί να επηρεάσει τους ενήλικες κάθε ηλικίας.
Συντάχθηκε από τον Christian Nordqvist
Copyright: Medical News Today
